maandag 28 februari 2011

jong geleerd,oud gedaan

ik denk dat de basis van mijn spaarzaamheid in mijn jeugd ligt. jong geleerd is oud gedaan zeggen ze.
zo hadden mijn ouders, door omstandigheden, jaren lang dubbele lasten en dat in een tijd waar de rente op zijn hoogtpunt was. 12% was toen geen uitzondering. en dat terwijl ze vier kinderen hadden.
veel geld voor extra`s was er toen niet.ik heb echter nooit het gevoel gehad iets te kort te hebben gehad.
het waren de jaren tachtig, waar de meeste gezinnen twee kinderen hadden en de vrouwen begonnen bij te werken voor de extratjes ( in tegenstelling tot nu, waar de vrouw vaak mee moet werken om het hoofd boven water te kunnen houden).
nieuwe rages begonnen. skippyballen, lolloballen, rollerskates en ga zo maar door. het leek wel of iedereen in de buurt die dingen gelijk kregen. mijn ouders deden daar nooit aan mee. simpelweg omdat er geen geld voor was. maar zelfs al hadden ze het geld ervoor, betwijfel ik of ze ons het dan gegeven hadden.
en toch heb ik achteraf nooit het gevoel gehad iets te missen. en ja, natuurlijk wilde ik ook wel dingen die mijn vriendinnetjes kregen.  maar doordat ik het niet kreeg leerde ik op jonge leeftijd met teleurstellingen omgaan en werd ik creatief. een echte barbie heb ik nooit gehad, maar wel een cindy (net zo iets). die stopte ik dan in een ovenschaal met water waarbij ik een dessertschaaltje op de kop erin zette met een klein vetplantje uit de vensterbank er bovenop. dit was mijn tropische paradijs voor mijn 'barbie'. kleertjes maakte ik met de hand van restjes stof. dat had mijn moeder me geduldig geleerd. ik was heel trots.
en doordat ik met teleurstellingen om heb leren gaan heb ik later nooit schulden gemaakt. ik had immers jong geleerd dat als er geen geld voor was het eenvoudig weg niet gekocht kon worden.
en toen ik net geld verdiende ging het natuurlijk wel een tijd de andere kant op. toen kon ik kopen wat ik wilde en dat deed ik ook. mijn salaris ging altijd schoon op. tot laat in mijn twintiger jaren moet ik zeggen. maar schulden, nee! dat kon ik niet, wilde ik niet. en daar ben ik nu heel blij om. ook al vind ik het jammer dat ik in die periode niet meer gespaard heb, ben ik heel blij dat ik nu  niet hoef af te betalen voor mijn gedrag van toen. en als er eens een financieel probleem dreigt te komen dan vatten we de koe bij de horens en lossen we het op.
ik hoop mijn kinderen het zelfde mee te kunnen geven. zelfs in een tijd waar nog meer verleidingen zijn als toen en waar kinderen nog meer moeten leren omgaan met de druk van de maatschappij. ookal vinden ze het nu niet altijd leuk, ik merk dat ze nu al een beetje begrijpen waarom we ook nee zeggen. de oudste in elk geval.
en ja, mijn ouders hebben ook de nodige fouten gemaakt hoor. net als ik nu bij mijn kinderen doe. maar ik heb een goede opvoeding gehad en ik heb twee lieve ouders die, nog steeds, altijd voor me klaar staan.

9 opmerkingen:

  1. Hoi Lieke,
    Bij mij thuis was het net zoiets. Het is me met de paplepel ingegoten om gewoon na te denken voor je je geld uitgeeft, niet dat je dan nooit iets stoms doet, maar toch...Zo herkenbaar, jouw verhaal. Nu moeten we ook wel zuinig aan doen en dan ben je blij met zo'n basis, of niet?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Wij hadden het thuis ook absoluut niet breed, maar we kwamen gevoelsmatig niets te kort. Die Cindy, die had ik ook. Voor mij was dat m´n echte Barby. Mijn moeder kon heel goed met naald en draad om gaan en ze heeft wat kleertjes in elkaar geflansd. Ik -en stiekem ook zij- vond het prachtig. Ik denk dat ze door hun omstandigheden zeer creatief werden en ik moet zeggen dat ik het nog steeds leuk vind om van niets iets te maken. ´t Geeft je misschien wel veel meer voldoening dat het duur te kopen!! Fijne dag!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ikzelf heb ook niet altijd alles gekregen wat mijn hartje verlangde. En ook ik ben met mijn eerste salaris redelijk vrijgevig geweest. Maar ondertussen zijn we met twee (zo gaat dat blijkbaar gemakkelijker) goed aan het sparen voor ons huisje. En toch heb ik nog steeds niet het gevoel dat ik mijzelf veel ontzeg. Dat heet dan goed management zeker? Liefs. Me

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ode aan je ouders! Mooi geschreven!
    Bij ons thuis ging het eigenlijk ook zo, niet uit noodzaak maar uit principe. Wat nodig was kregen we en mijn moeder probeerde van kleine dingen toch een verrassing te maken.Maar ik vond het als kind niet altijd leuk, ik ben de jongste en dan zoveel af te moeten dragen...mijn moeder was wat ouder en zag niet altijd dat iets na 15 jaar (!) niet meer 'kon'..dat was soms echt niet leuk, vooral niet toen ik naar het voortgezet onderwijs ging. Maar de laatste jaren begin ik het 'simpele' leven diep vanuit mezelf meer en meer te waarderen!
    Groetjes, Corine

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mijn ouders waren helaas niet zo zuinig. Beide hadden een baan en een goed inkomen, maar helaas ook een flink gat in de hand. Mijn moeder gaf alles uit aan dure kleding en mijn vader aan zijn sporten en uitgaan. Met de nieuwste rages meedoen was er dus voor mij ook niet bij, niet dat ik het ooit gemist heb. De dingen die ik graag wilde hebben kocht ik zelf, toen ik eenmaal een krantenwijk had. Ik betaalde mijn eigen rijlessen en mijn kleding, van mijn ouders kreeg ik namelijk geen gulden. En van dat geld kon ik goed rondkomen en sparen. Toen ik mijn eerste echte baan kreeg, kon ik thuis de helft inleveren en nog kwamen mijn ouders niet rond en kwamen ze geregeld bij mij lenen. Dat is iets wat ik mijn eigen kinderen nooit aan zou doen en bovenstaande is dan ook 1 van de redenen dat ik al bijna 2 jaar geen contact meer met mijn ouders heb.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Bij ons thuis ging het ook wel zo. Met 5 kinderen en een moeder die thuis was konden we ook niet zomaar van alles kopen. Toch heb ik daar als kind nooit last van gehad. Je was juist extra blij als je iets kreeg. En het was ook normaal om eerst heel lang een bepaalde wens te hebben, voordat hij vervuld werd. Om me heen zie ik dat toch vaak anders. Kinderen zijn niet gewend om lang te sparen voor iets.
    Ik leer mijn kinderen ook dat ze niet zomaar dingen krijgen. Op verjaardagen, Sinterklaas en een kadootje in de zomervakantie (als we thuisblijven) na, krijgen ze zelden wat tussendoor. En evengoed hebben ze al genoeg speelgoed want de kasten zitten toch redelijk vol ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Wat een herkenbaar stukje. (Dat barbiebadje: dat deed ik ook zo:-))Ook bij ons thuis moest er goed opgelet worden met geld. En wat ben ik er nu blij om dat ik dat geleerd heb! Nu heb ik absoluut niet het gevoel dat ik me dingen moet ontzeggen, terwijl we wel zuinig kunnen leven.
    Ik sprak eens iemand die thuis wel alles kreeg wat hij maar wilde. Die was eigenlijk jaloers op ons omdat, zo zei hij, "jullie hebben geleerd tevreden en zelfs blij te zijn met bijna niets en ik ken die blijheid niet!"

    BeantwoordenVerwijderen
  8. wat schrijf je ene mooie stukjes, ik heb hiervan genoeten. En bedenk me nu wat geef ik de kinderen mee........

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Je zet me weer aan het nadenken. Ik had ook een Cindy, vond en vind die veel mooier dan barbie! Veel vriendelijker, mooier haar etc. Ik was ook altijd in de weer met restjes stof en borduurgaren om er kleertjes voor te maken!

    BeantwoordenVerwijderen