toen we net begonnen met ons leven te vereenvoudigen kwam ik er al snel achter dat simpel leven in het begin helemaal niet zo simpel is. ik zocht alles op op internet. en de leukste blogs en meest geweldige sites werden door mij gevonden. hoe makkelijk leek het allemaal. en iedereen die erover schreef vond het helemaal geweldig.
maar ik vond niet alles gelijk even makkelijk en goed gaan. dat kwam omdat ik alles in een keer wilde en het liefst nog goed ook. er moest een moestuin komen, kippen en een houtkachel. ik zou elke dag brood gaan bakken, sparen voor de hypotheek, zelf kleren naaien, en ga zo maar door.
totdat ik er al snel de brui aan wilde geven. het was toch immers veel makkelijker om naar de winkel te gaan. en trouw iedere avond een zelf bereide maaltijd op tafel zetten van zelf geteelde groente, leek in eens keer niet meer zo romantisch als ik me voor gesteld had.
ik besloot het wat rustiger aan te doen en met een paar dingen te starten. zelf een paar broden per week bakken, een klein moestuintje en kippen moesten ook niet zo veel werk zijn dus die kwamen ook al snel.
we hebben die eerste zomer veel sla en radijs gegeten. dat wilde wel groeien. en de broden waren in het begin ook niet zo lekker als hoe ze nu zijn.
maar elke keer als er iets lukte kreeg ik zo`n geweldig gevoel. ik begon te begrijpen waar al die mensen over schreven. en dat simpel leven misschien niet romantisch is maar wel heel voldoenend.
meer groentes werden gekweekt en zelfs bloemen, van vruchten uit de natuur werden jams en siroop gemaakt.
dit jaar wil ik mijn eigen kruidentheeen gaan maken, mijn voorraad zo veel mogelijk aanvullen met zelfgemaakte sauzen en geweckte groentes. hopelijk geven de fruitbomen die we vorig jaar in de tuin hebben gezet voor het eerst vruchten waar ik lekkere appeltaart van kan bakken (veel meer zal er waarschijnlijk nog niet aankomen) .
ik begin het te leren. en heb ik met allemaal kleine stapjes toch al een hele weg afgelegd. maar er ligt ook nog een hele weg voor me. maar eens kijken waar die ons heen brengt.
Mooi logje! Het kost inderdaad wat tijd om
BeantwoordenVerwijderente veranderen en dit ook vol te houden...
En we zijn allemaal maar mensen... van eens in
de fout te gaan (als het al fout is tenminste)
leer je weer wat bij...en het moet ook leuk blijven vind ik, we leven maar één keer hé...
liefs
Hoe herkenbaar! Ik moest ook leren om het stapje voor stapje toe te gaan passen :-). Als ik nu kijk wat er eigenlijk al verandert is (zelf wasmiddel maken, eigen kippen, brood bakken, zelf sausen maken enz.) blijkt dat we toch al aardig op weg zijn. Deze weg blijven volgen dus.
BeantwoordenVerwijderenIk ben blij met jou blog, krijg er erg veel inspiratie en goeie tips van; bedankt!
Groet, Idelet
Gelukkig gaat het bij jou dus ook niet vanzelf... Hier lijkt er telkens wat in de weg te staan maar ik weet dat ik erook wel kom!
BeantwoordenVerwijderenmoeilijk hoor om het roer om te gooien, maar wel dapper. Heerlijk hé als er eens een keer iets lukt en wat een voldoening kan je daar van hebben!
BeantwoordenVerwijderenOok bij ons gaat het stapje voor stapje hoor! En soms val ik ook terug in oude gewoontes als ik het even niet meer zie zitten. Koop ik toch dat pak pannekoekenmix terwijl ik weet dat ik het prima zelf kan maken. Maar leren lopen gaat ook met vallen en opstaan he. En ik weet zeker dat de weg die we nog te gaan hebben heel leerzaam zal zijn.
BeantwoordenVerwijderenLeuk hoe het woord voldoening in jou blogje tevoorschijn kwam. Want ik denk dat het daar vooral om gaat. Als de energie die je in dingen stopt in balans staat met de voldoening die je ervan hebt, ben je op de goeie weg!!
BeantwoordenVerwijderenMooi geschreven! Elke keer als het lukt om iets zelf te doen waarvan je niet dacht dat het kon is geweldig. Jam of pizza maken, een uit elkaar gevallen kledingstuk weer min of meer heel maken, wow! We kunnen het wel :)
BeantwoordenVerwijderenMaar net als in het echte leven mislukken de dingen wel eens. Maar als het wel lukt en je hebt zelf die dingen gemaakt en het is 10 x beter dan uit de fabriek is dat echt super.
Elke idioot kan 50 cent betalen voor een grote pot jam. Maar zelf, al dan niet met kindjes de bramen plukken, suiker halen, alles koken en het resultaat van je werk zien... onbetaalbaar ;)
wat leuk om door jullie reacties ook te zien hoe het bij jullie gaat.
BeantwoordenVerwijderengroetjes lieke
Wat een herkenbaar blogje zeg! Ook hier gaat het met vallen en opstaan... Maar de voldoening als je weer iets 'home made' op tafel hebt staan is onbetaalbaar!
BeantwoordenVerwijderenHallo Lieke ,hier ook zo herkenbaar alles willen en het liefst tegelijk en zo onmogelijk .
BeantwoordenVerwijderenMaar we leren met vallen en opstaan ,en het stukje van Volhalla over de Jam wat fijn dat ze het zo heeft verwoord .
groetjes Mariska